معمولا هر وقت اسم Battlefield را می‌شنویم به یاد یک میدان جنگ بزرگ و نبرد بین دو یا چند کشور بزرگ میوفتیم. اصلا اسم بازی به معنای میدان جنگ است. Battlefield 1942 اولین بازی این سری بود که در سال ۲۰۰۲ برای رایانه‌های شخصی منتشر شد. از آن زمان تاکنون ۱۱ نسخه از این سری جذاب منتشر شد و در سال‌های اخیر شاهد رقابت شدید آن با سری Call of Duty بوده‌ایم. در سال ۲۰۱۳ و با انتشار بازی Battlefield 4، مجموعه به روزهای اوج خود رسید و نبرد بین Battlefield و سری CoD وارد مرحله‌ای تازه شد. در واقع این نسخه از هر نظر آن‌قدر خوب بود که می‌توان آن را به عنوان اولین بازی تیراندازی باکیفیت نظامی نسل هشتم معرفی کرد. اما در بازی جدیدی که از سری بازی‌های Battlefield منتشر شده، شاهد سنت‌شکنی و تغییرات گسترده هستیم. تغییراتی که گستردگی فراوانی داشته و با B4 فاصله‌ی زیادی گرفته است. با توجه به این تغییرات حتی دیگر نمی‌توان بخش تک‌نفره‌ی این بازی را به نبرد هر ساله و تکراری با CoD کشاند! از همان روز اول و معرفی Battlefield: Hardline بود که طرفداران به شدت از اقدام Electronic Arts متعجب شدند. بازی این‌بار به جای روایت یک جنگ نظامی، به سراغ نبرد بین دزد و پلیس رفته بود. از آن عجیب‌تر آن‌که مشخص شد استودیوی ویزرال گیم (Visceral Game) که پیش از این سری Dead Space را به عنوان بزرگترین بازی خود در کارنامه داشت، در ساخت نسخه‌ی جدید نقش اصلی را دارد. چطور ممکن است که این استودیو بدون تجربه‌ی قبلی به ساخت یک تیراندازی اول شخص روی بیاورد؟! در همان ابتدا EA سعی زیادی کرد تا نشان دهد دایس (DICE) سازنده‌ی اصلی سری نیز در کنار ویزرال مشغول کمک و آماده سازی بازی Hardline است و جای نگرانی برای این بازی وجود ندارد. اما از همان‌جا باز هم به موفقیت بخش تک نفره‌ی بازی شک داشتم. حالا این بازی منتشر شده و ما آن را مورد بررسی قرار دادیم. در واقع زومجی تنها بخش تک‌نفره‌ی بازی را زیر ذره‌بین خود قرار داده و این مطلب در کنار امتیازات ثبت شده در انتهای آن، تنها مربوط به بررسی این بخش است. این بازی دنباله‌روی بازی‌های قبلی مجموعه نیست و تنها نام بتلفیلد را یدک می‌کشد. در همین ابتدا باید بگویم که تا جای ممکن قصد مقایسه‌ی BH را با بازی‌ّهای قبلی ندارم. در واقع با این فرض بازی را بررسی می‌کنم که با یک بازی جدید طرف هستم و نه یک دنباله از سری Battlefield! چرا که هیچ شباهتی بین BH و نسخه‌های قبلی سری وجود ندارد. تنها در بحث مربوط به گرافیک گریزی به پیشرفت‌ها و پسرفت‌ها در مقایسه با نسخه‌های قبلی خواهم زد.معمولا هر وقت اسم Battlefield را می‌شنویم به یاد یک میدان جنگ بزرگ و نبرد بین دو یا چند کشور بزرگ میوفتیم. اصلا اسم بازی به معنای میدان جنگ است. Battlefield 1942 اولین بازی این سری بود که در سال ۲۰۰۲ برای رایانه‌های شخصی منتشر شد. از آن زمان تاکنون ۱۱ نسخه از این سری جذاب منتشر شد و در سال‌های اخیر شاهد رقابت شدید آن با سری Call of Duty بوده‌ایم. در سال ۲۰۱۳ و با انتشار بازی Battlefield 4، مجموعه به روزهای اوج خود رسید و نبرد بین Battlefield و سری CoD وارد مرحله‌ای تازه شد. در واقع این نسخه از هر نظر آن‌قدر خوب بود که می‌توان آن را به عنوان اولین بازی تیراندازی باکیفیت نظامی نسل هشتم معرفی کرد. اما در بازی جدیدی که از سری بازی‌های Battlefield منتشر شده، شاهد سنت‌شکنی و تغییرات گسترده هستیم. تغییراتی که گستردگی فراوانی داشته و با B4 فاصله‌ی زیادی گرفته است. با توجه به این تغییرات حتی دیگر نمی‌توان بخش تک‌نفره‌ی این بازی را به نبرد هر ساله و تکراری با CoD کشاند! از همان روز اول و معرفی Battlefield: Hardline بود که طرفداران به شدت از اقدام Electronic Arts متعجب شدند. بازی این‌بار به جای روایت یک جنگ نظامی، به سراغ نبرد بین دزد و پلیس رفته بود. از آن عجیب‌تر آن‌که مشخص شد استودیوی ویزرال گیم (Visceral Game) که پیش از این سری Dead Space را به عنوان بزرگترین بازی خود در کارنامه داشت، در ساخت نسخه‌ی جدید نقش اصلی را دارد. چطور ممکن است که این استودیو بدون تجربه‌ی قبلی به ساخت یک تیراندازی اول شخص روی بیاورد؟! در همان ابتدا EA سعی زیادی کرد تا نشان دهد دایس (DICE) سازنده‌ی اصلی سری نیز در کنار ویزرال مشغول کمک و آماده سازی بازی Hardline است و جای نگرانی برای این بازی وجود ندارد. اما از همان‌جا باز هم به موفقیت بخش تک نفره‌ی بازی شک داشتم. حالا این بازی منتشر شده و ما آن را مورد بررسی قرار دادیم. در واقع زومجی تنها بخش تک‌نفره‌ی بازی را زیر ذره‌بین خود قرار داده و این مطلب در کنار امتیازات ثبت شده در انتهای آن، تنها مربوط به بررسی این بخش است. این بازی دنباله‌روی بازی‌های قبلی مجموعه نیست و تنها نام بتلفیلد را یدک می‌کشد. در همین ابتدا باید بگویم که تا جای ممکن قصد مقایسه‌ی BH را با بازی‌ّهای قبلی ندارم. در واقع با این فرض بازی را بررسی می‌کنم که با یک بازی جدید طرف هستم و نه یک دنباله از سری Battlefield! چرا که هیچ شباهتی بین BH و نسخه‌های قبلی سری وجود ندارد. تنها در بحث مربوط به گرافیک گریزی به پیشرفت‌ها و پسرفت‌ها در مقایسه با نسخه‌های قبلی خواهم زد.به نبرد پلیس با گروه‌های خلافکار و عمدتا مافیای مواد مخدر می‌پردازد. شما در نقشنیکولاس مدوزا یکی از نیروهای پلیس شهر میامی به بازی خواهید پرداخت. پلیسی وظیفه شناس که به دلایلی در ابتدای بازی او را در لباس یک زندانی مشاهده می‌کنید. به نظر می‌رسد او خلافی انجام داده و شاید هم برایش پاپوشی دوخته شده باشد! این سوالات در همان ابتدای بازی به ذهن مخاطب می‌رسد. با پیشروی در بازی به جواب سوالات خود خواهید رسید و سرنوشت مدوزا را قبل و بعد از دستگیری دنبال خواهید کرد. به غیر از او شخصیت‌های دیگری نیز در بازی حضور دارند که از مهمترین آن‌ها می‌توان به کاراگاه زنی اشاره کرد که در اکثر مراحل بازی در کنار مدوزا حضور دارد. این کاراگاه Khai Minh Dao نام دارد. حضور در کنار او و انجام ماموریت در نگاه اول جالب به نظر می‌رسد، به خصوص این‌که او به عنوان یک زن بسیار جدی و خشن رفتار می‌کند. تایسون لچفورد (Tyson Latchford) و مارکوس بون (Marcus ‘Boomer’ Boone) نیز از شخصیت‌های مهم بازی به شمار می‌روند که همواره در کنار شما هستند.
داستان بازی با کارگردانی ایان میلهام روایتی سریالی و اپیزودیک دارد. میلهام که پیش از این به عنوان کارگردان هنری بازی Dead Space نقش پر رنگی در موفقیت نسخه‌ی دوم آن داشت، حالا سعی در خلق یک داستان سریع و جذاب پلیسی را دارد. داستانی که جنبه‌های مختلفی از درام، خشم، هیجان و حتی کمدی را درون خود داشته باشد و در طول ۱۰ اپیزود بازی تنوع ایجاد کند. بازی در مجموع داستان خوبی را ارائه می‌دهد اما از وجود کلیشه‌هایی نیز رنج می‌برد. ایده‌ی این‌که یک شخصیت در ابتدای بازی مورد اعتماد و احترام شما باشد و در انتها از یک دوست به یک دشمن تبدیل شود، از کجا آمده که در اکثر بازی‌های این روزهای دنیای بازی‌های ویدیویی شاهدش هستیم؟ آن هم در بازی‌های خطی که شما صرفا نظاره‌گر داستان هستید و اعتماد کردن یا نکردن شما به شخصیت‌ها فرقی در روند بازی ایجاد نخواهد کرد. صرف نظر از این‌گونه کلیشه‌ها شاهد روایت سریع داستان بودیم که در برخی قسمت‌ها به دلیل ضعف در طراحی مراحل حوصله‌ی شما را سر خواهد برد.
در واقع سریع و کند بودن روایت داستان در دل گیم‌پلی باعث شده تا حس کنید با یک داستان خسته کننده طرف هستید که این‌طور نیست. شخصیت‌ها خوب طراحی شده‌اند و می‌توان ارتباط خوبی با آن‌ها برقرار کرد و روند کلی داستان را از ابتدا تا انتها به شکل بسیار جالبی در دل یک سریال روایت می‌شود. همه چیز شبیه به یک مینی سریال تلویزیونی طراحی شده که حاوی ۱۰ اپیزود است. جالب اینجاست که اگر در میان بازی از آن خارج شوید، مثل یک تبلیغ تلویزیونی در چند ثانیه اتفاقات هیجان انگیز اپیزود بعدی را خواهید دید. دفعه بعد که برگردید و مشغول ادامه‌ی بازی شوید، قبل از شروع خلاصه‌ای از اتفاقات مهم قبلی را مشاهده خواهید کرد. در ابتدای بازی و پس از انجام اپیزود نخست که بسیار کوتاه بود، یک ساعتی صبر کردم تا بقیه‌ی مراحل نصب شوند و در دسترس قرار بگیرند. اپیزودهای دیگر بازی به هیچ وجه به اندازه‌ی اپیزود ابتدایی کوتاه نیستند و حتی در بعضی اوقات بیش از اندازه طولانی و تا حدودی خسته کننده می‌شوند.
نوع در محیط‌ها را کاملا حس خواهید کرد، چرا که ۱۰ اپیزود بازی در ۱۰ محل کاملا متفاوت به وقع می‌پیوندند. به عنوان یک پلیس باید همواره به دنبال جمع کردن مدارک مختلف در صحنه‌ی جرم باشید. اسکنری که در اختیار دارید این مشکل را برای شما حل می‌کند تا با دیدی شبیه به دید بتمن به جستجو در محیط جرم مشغول شوید. البته انتظار دقتی در حد اسکنر بتمن را نباید داشته باشید! اسکنر محل قرار گیری آیتم‌هایی که باید مورد بررسی قرار گیرند را با یک فلش به شما نشان می‌دهد. کافی است به سمت آن‌ها بروید تا آیتم‌ها با رنگ سبز به شما نشان داده شود و سپس به آنالیز آن بپردازید. معمولا مراحل با جمع‌آوری این مدارک کامل می‌شوند و به نتیجه می‌رسند. اسکنر حتی به شما امکان شنود از فاصله‌ی دور و شناسایی مضنونین اصلی را به شما می‌دهد.
Battlefield Hardline یک بازی متفاوت در سری بتلفیلد به شمار می‌رود که توسط سازنده‌ای بیگانه با ژانر تیراندازی اول شخص ساخته شده است. این بازی کسب یک تجربه برای تیم ویزرال بود و مسلما تجارب اول بی عیب و نقص نیستند و شاید اگر ویزرال این راه را ادامه دهد شاهد نتایج خوبی در آینده باشیم. چیزی که مشخص است این است که این بازی توان رقابت با رقبای بزرگ خود در ژانر تیراندازی اول شخص را ندارد و کمبودهای زیادی دارد. اگر همانند گذشته دایس بازی را می‌ساخت شاید BH به یکی از بهترین و جدی‌ترین عناوین سال تبدیل می‌شد و از آن سمت شاهد یک بازی قدرتمند در ژانر دیگر از سوی ویزرال بودیم. سیاست EA در سال‌های اخیر در قبال ویزرال، عملا این استودیو را از روزهای اوج خود دور کرده است. ویزرال نمی‌تواند آن‌طور که دوست دارد بازی خود را بسازد (همان‌طور که در نسخه‌ی سوم Dead Space شاهدش بودیم) و حالا وارد یک ماموریت متفاوت و سخت از سوی EA می‌شود که نتایج خیلی بزرگی به همراه ندارد. حتی استیو پاپوتسیس مدیر این استودیو هم از آن جدا شده و وضعیت این استودیو برای ساخت بازی‌های بعدی نامشخص است. باید دید چه بلایی بر سر ادامه‌ی سری بتلفیلد می‌آید و آیا ویزرال نقشی در آن خواهد داشت یا خیر؟ آیا باز هم شاهد یک عنوان دزد و پلیس در دل سری بتلفیلد خواهیم بود؟ نظر شما چیست؟
برای دانلود این بازی زیبا به این لینک مراجعه کنید.صددرصد پشیمان نمی شوید.
امیدوارم مورد توجه شما قرار گرفته باشد.
